İnsanların manevi dinamiklerinin en üst seviyeye çıktığı, Yaratanın ödülünü kendisinin vereceğini vaat ettiği huzur ve esenlik ayı Ramazan’a büyük bir mutluluk ve sevinç ile girmiş bulunuyoruz.
Tüm İslam âleminin Ramazan’ınını gerçek anlamda yaşayarak geçirebilmesi ümidiyle yazıma başlamak istiyorum. Bu yazımda ramazanın manevi yönünü anlatmayacağım, bu daha çok hatiplerin işidir. Bizim inceleyeceğimiz kısmı sporcular oruç tutabilir mi, orucun sporcuların performansları üzerindeki etkilerini ve motivasyon kaynağı Ramazan olarak ele alacağım.
İnsan fizyolojik ihtiyaçlarını karşılamak için günlük besin değerlerinin altına düşmemelidir. Ama bu noktada ihtiyaçla israfı da karıştırmamak gerekir. Maalesef günümüz insanlarının her şeyi israf etmenin zirvesini yaşandığı bu günlerde yemek israfını da hat safhalarda yaşanmakta. İhtiyacımızdan fazla yemek yemek modern çağın en büyük hastalıklarındandır. Yemeye bağlı olarak ortaya çıkan yüzlerce yeni hastalık etrafımızı sarmış durumda.
Obezite başta olmak üzere kalp hastalıkları, böbrek hastalığı, şeker hastalığı, cilt hastalıkları yanlış ve fazla yemeden kaynaklanmaktadır. Oruç, adeta bir kalkan gibi on bir ay yemek ile ihanet ettiğimiz vücudumuzu bizden korumaktadır. Yüzlerce olumlu etkisinden burada bahsedemeyeceğim. Olumlu bazı özelliklerinden bahsedip asıl konuya geçmek istiyorum.
Oruç tuttuğunuzda vücuttaki hücreler otofaji adı verilen hücresel bir işlemi başlatır. Bu işlem, hücrelerin parçalanması ve zaman içerisinde hücrelerde oluşan ölü ya da işlevsiz proteinlerin atılmasını sağlar. Otofaji oranının artması kanser ve alzheimer gibi hastalıklara yakalanma riskini azaltır.
Zamanın birinde hükümdar saray hekimine sormuş: Hekim başı insana günlük ne kadar yemek yeter? Hekim, cevap vermiş: 60 gr. Hükümdar cevaba şaşırmış. Hekim başı bunun savaşı var, divanı var mahkemesi var, olacak iş mi senin söylediğin diye cevap vermiş. Hekim başı sakin bir eda ile 60 gr hünkârım gerisi sizin bileceğiniz iş diye cevap vermiş.
Sporcuların Ramazan ayında oruç tutarak sağlığını tehlikeye attığını, ciddi manada savunan bir kesim var ama ben bu görüşe katılmıyorum. Bilimi, ideolojik bir silah olarak kullanan insanların temelsiz bir tezi olduğunu düşünüyorum. Zira dünyanın en büyük futbol ligi olan İngiltere Premier Ligi’nde oyuncular maçlara Ramazan oruçlarını tutarak çıkabiliyor. Dünyadaki en büyük spor organizasyonlarından olan NBA’da koçlar molalarını oyuncularının orucunu açacağı zamana denk getiriyor. Ama ülkemizde profesyonel sporcuların oruç tutmasına performans gerekçe gösterilerek izin verilmek istenmiyor. Şimdi soruyorum liglerimizdeki hangi oyuncumuz Liverpoollu Salah’ın maça oruçlu çıktığı zamanki performansından daha yüksek performans sergiliyor. Fiziksel olarak zorlandıklarını kabul ediyorum ama insanları ayakta ve güçlü tutan şey iskelet sistemi değil inandıkları değerlerdir. Oruç tutmak isteyen bir oyuncuyu engellemek onun fiziksel olarak istediğin seviyede olmasını sağlamayacaktır. Çünkü oruç tutamadığı için ruhunda oluşan boşluk fiziksel durumunu da olumsuz etkileyecektir.
Fiziksel performans madde, ruhsal doyum mânâdır. Mânânın maddeye üstün geldiğini en iyi bu coğrafyanın insanı bilir. Tarihimizde yüzlerce savaş sayabilirim, madde olarak düşmanımızdan çok geride olmamıza rağmen mânâ sayesinde kazandığımız eşi benzeri görülmemiş parlak zaferler...
Umarım bu Ramazan, isteyen her sporcunun baskı altında kalmadan orucunu tutabileceği güzel bir yıl olur. Bir sonraki yazımda görüşmek üzere, esenlikler dilerim.
UNUTMA: İnsanı ayakta tutan kas ve iskelet sistemi değil prensipleri ve inançlarıdır. (Albert Einstein)
İnandığımız değerlere sahip çıkacak cesarete sahip olmamız dileğiyle...
NE OKUMALIYIZ: Kuyucaklı Yusuf - (SABAHATTİN ALİ)
