Kemankeşler Türkoğlu'nda Cumhuriyet İçin Ok Attı

Türkoğlu Kaymakamlığı, Türkoğlu Belediyesi ve Türkiye Geleneksel Türk Okçuluğu Federasyonu tarafından organize edilen, 29 Ekim Cumhuriyet Bayramımızın 97. yıl dönümü münasebetiyle, Gazi Mustafa Kemal Atatürk ve tüm şehitler anısına, Türkoğlu Binicilik ve Okçuluk Eğitim Merkezinde Türk okçuluğu müsabakaları düzenlendi.

Türkoğlu Binicilik ve Okçuluk Eğitim Merkezinde Düzenlenen Türk okçuluğu müsabakalarına yaklaşık 50 sporcu katıldı.

Yarışmada dereceye giren okçulara ödüllerinin yanı sıra Türkoğlu Belediye Başkanım Osman Okumuş adına Başkan Yardımcısı Ramazan Bozdoğan tarafından hediyeleri takdim edildi.

4 kategoride yarışan kemankeşlerden dereceye giren;
8-12 yaş arası sporcular 
1.Yusuf Yalçın
2.Ecrin Didar Yenen
3.Zeynep Tüfekçi

13-15 yaş arası kadın sporcular
1.Gülendam Yalçın
2.Ceyda Bölükbaşı
3.Asuman Elif Ballı 

13-15 yaş arası erkek sporcular 
1.Berat Ağır 
2.Batuhan Kurt
3.Kaan Cengizler

18 ve üzeri büyük erkek sporcular 
1.Halil Kozanoğlu
2.Talip Polat
3.Cafer Darıcı,  oldu.

Türkoğlu Binicilik ve Okçuluk Eğitim Merkezinde yarışan sporcular ev sahipliğinden dolayı Türkoğlu Belediye Başkanı Osman Okumuş'a teşekkür ettiler.

Kemankeşler nedir ?

 Kemankeşlik; Osmanlı İmparatorluğu döneminde yapılan bir okçuluk sporudur.

Osmanlı İmparatorluğunda okçuluk Orta Asya Türkleri'nden gelmiştir. Osmanlı kemankeşlik sporu yüzyıllardır adını çok bilmediğimiz büyük kemankeşlerin (Bursa'lı Şüca, Havandelen Solak Bali, Tozkoparan İskender vs.) çıkmasını sağlamıştır. Bu sporcuların kimilerinin menzil atışları 1275 gez (800-850 metre) mesafeler ile kırılması güç rekorlara imza atmışlardır. Osmanlı kemankeşleri pir olarak Sahabe'den Ebu Vakkas'ı sayarlar.

Kemankeşlik sporunun araçları olan ok ve yay için ise;
Okun boyu "gez" olarak ölçülür. Bir gez yaklaşık olarak 61 cm'dir, çeşitli ahşap malzemelerden (çam ağaçlarının kuzey rüzgarı alan kısımlarından) veya bambu kamışından yapılır ,
Ok ucuna "demren" ya da "temren" adı verilir, kemik veya demirden yapılır,
Okun son kısımı olan tüy kısmına ise "yelek" adı verilir, genelde kuğu, kartal tüyleri kullanılır, ucunda temreni olan oklara işlevine göre gerektiğinde yelek takılmaz.
Zihgir denilen bir halka yay kirişlerini kuvvetle çekip düzenli bırakabilmek için baş parmağa takılırdı.
Yay: Osmanlı yayı ise son derece işlevsel, aynı zamanda kısa, kullanımı kolay ve "pek", yani oldukça sert yaylardır.
Yay ipine kiriş, "tirkeş" veyahut Çile adı da verilir. Tirkeş, genelde koyun bağırsağından olabileceği gibi ibrişimden de imal edilir.
Yaylar genelde filmlerde görüldüğü gibi sürekli olarak gergin durumda değillerdir. Normal durumda tirkeş ve yay gerilimsiz ve gevşek bir şekilde durur, kullanılacağı zaman ise yay kurulur.
Yay terse doğru kurulmaktadır ve oldukça güç gerektiren bir iştir (Harbiye Askeri Müze'de yay örnekleri ve kurulumun nasıl yapıldığına dair çizimler mevcuttur). Kaynaklar bazı kemankeşlerin ve gücü ile nam salmış pehlivanların "pek" yayları tek kolları ile kurabildiklerinden övgü ile bahseder.